மாசசூசெட்ஸ் ஆம்ஹெர்ஸ்ட் பல்கலைக்கழக ஆராய்ச்சியாளர்கள் சமீபத்தில் ஒரு ஆய்வை வெளியிட்டனர், (Linking land use changes to hydrology) இது கிழக்கு மாசசூசெட்ஸில் உள்ள சட்பரி-அசாபெட் மற்றும் கான்கார்ட் நீர்நிலைகளில் கவனம் செலுத்துகிறது.
மேலும் இது வெள்ளம், வறட்சி மற்றும் ஓடை உள்ளிட்ட நீரியல் மாற்றங்களை நில பயன்பாட்டு முறைகளுடன் இணைக்கிறது. “நாம் அனைவரும் ஒரு நீர்நிலையில் வாழ்கிறோம்” என்கிறார் UMass Amherst இன் சுற்றுச்சூழல் பாதுகாப்பு பேராசிரியரும், தாளின் மூத்த ஆசிரியருமான Timothy Randhir. “நாங்கள் எங்கள் நிலப்பரப்பை தொடர்ந்து மாற்றியமைத்து வருகிறோம்.
ஒரு காலத்தில் காடுகளை சாலைகள், வாகன நிறுத்துமிடங்கள் மற்றும் கொல்லைப்புறங்களாக மாற்றுகிறோம். ஒரு காலத்தில் நீரியல் ரீதியாக மீள்தன்மை கொண்ட நிலப்பரப்பை நாங்கள் தண்ணீரை கீழே தள்ளும் ஒன்றாக மாற்றுகிறோம்” என்று கூறினார்.
ஆனால் நில பயன்பாட்டில் ஏற்படும் மாற்றங்களுக்கும் நீரியல் சுழற்சியில் ஏற்படும் மாற்றங்களுக்கும் இடையிலான சிக்கலான இணைப்புகளைப் பார்ப்பது கடினமாக இருக்கும். உதாரணமாக, மாசசூசெட்ஸின் பெரும்பகுதி இப்போது முரண்பாடான சூழ்நிலைக்கு உட்பட்டுள்ளது. இதில் கோடைகால வறட்சி வசந்த வெள்ளத்தைத் தொடர்ந்து வருகிறது.
மாநிலம் முழுவதிலும் உள்ள நகரங்களில் தெருக்களில் வெள்ளம் பெருக்கெடுக்க போதுமான கூடுதல் தண்ணீர் இருந்தால், குடிப்பதற்கும், புல்வெளிக்கு நீர்ப்பாசனம் செய்வதற்கும், ஓடைகள் மற்றும் ஏரிகளின் அளவைப் பராமரிப்பதற்கும் ஏராளமான நிலத்தடி நீர் இருக்க வேண்டுமா? இங்குதான் நீர்நிலை போன்ற சிந்தனை வருகிறது. “ஒவ்வொரு துளி மழையும் விழும்போது இரண்டு பாதைகள் உள்ளன,” என்கிறார் ரந்தீர்.
இது நிலத்திலிருந்து ஒரு ஓடையில் ஓடலாம், அல்லது அது மண்ணில் ஊடுருவி, மெதுவாக நீர்மட்டத்தில் இறங்கலாம். ஆனால், பெரிய நிலப்பரப்புகளை செப்பனிட்டு, சதுப்பு நிலங்களையும், ஈரநிலங்களையும் புதைத்து, ஆறுகளை வழிப்பறி செய்வதன் மூலம், மழை மண்ணில் ஊடுருவுவதை மிகவும் கடினமாக்கியுள்ளோம், வறட்சியின் சாத்தியக்கூறுகளை அதிகப்படுத்தியுள்ளோம். அதே நேரத்தில், அந்த ஓடைகள் அனைத்தும் நீரோடைகள் மற்றும் ஆறுகளில் ஊற்றப்படுகின்றன.
இது கீழ்நோக்கி இடியுடன் கூடிய வெள்ளமாக வளர்கிறது, அது முன்னேறும்போது இன்னும் அதிக ஓட்டத்தால் வழங்கப்படுகிறது. நிலப் பயன்பாடு மற்றும் நீரியல் விளைவு ஆகியவற்றுக்கு இடையேயான தொடர்பைக் காணவும், எதிர்காலத்தில் இந்த விளைவுகளை முன்வைக்கவும், ரந்தீர் மற்றும் அவரது பட்டதாரி மாணவர், முதல் எழுத்தாளர் அம்மாரா தாலிப், கிழக்கு மாசசூசெட்ஸில் உள்ள சட்பரி-அசாபெட் மற்றும் கான்கார்ட் நீர்நிலைகளில் கவனம் செலுத்தினர், இது பாஸ்டனின் கிராமப்புறங்கள் மற்றும் புறநகர்ப் பகுதிகளை உள்ளடக்கியது.
2035, 2065 மற்றும் 2100 ஆம் ஆண்டுகளின் போக்குகளை முன்வைக்கும் மாதிரியாக மாறிவரும் நிலப் பயன்பாட்டை விவரிக்கும் வரலாற்றுத் தரவுகளை இந்த ஜோடி வழங்கியது. பின்னர் குழு நில பயன்பாட்டு மாதிரியின் முடிவுகளை ஹைட்ரோலாஜிக்கல் சிமுலேஷன் புரோகிராம்-ஃபோர்ட்ரான் எனப்படும் ஹைடாலாஜிக்கல் மாதிரியாக அளித்தது.
அவர்கள் கண்டறிந்தது என்னவென்றால், 2100 வாக்கில், மொத்த காடுகளின் பரப்பளவு 51% குறையும் மற்றும் ஊடுருவக்கூடிய பகுதிகள் (சாலைகள் மற்றும் வாகன நிறுத்துமிடங்கள்) 75% அதிகரிக்கும். இந்த மாற்றங்கள் வருடாந்திர நீரோடை ஓட்டத்தை 3% அதிகரிக்கும், அதே நேரத்தில் ரன்ஆஃப் ஆண்டுதோறும் 69% அதிகரிக்கும். இந்த அதிகரிப்பு அனைத்தும் தண்ணீரில் அதிக மேல் மண் மற்றும் பிற திடப்பொருட்களைக் குறிக்கும் (54% அதிகரிப்பு), மற்றும் பாஸ்பரஸ் மற்றும் நைட்ரஜன் செறிவுகளில் முறையே 12% மற்றும் 13% அதிகரிக்கும்.
ஆனால் இவை எதுவும் நடக்க வேண்டியதில்லை. நிலையான மற்றும் தளம் சார்ந்த நில பயன்பாட்டு நடவடிக்கைகளுக்கான சிறந்த நடைமுறைகளை செயல்படுத்தும் நகர்ப்புற திட்டமிடல் மூலம், “நாங்கள் எதிர்காலத்தை நீர்நிலை அளவில் திட்டமிடலாம்,” என்கிறார் ரந்தீர்.
மழைத் தோட்டங்களை உருவாக்குதல், பெரிய வாகன நிறுத்துமிடங்களில் ஊடுருவக்கூடிய நடைபாதையைப் பயன்படுத்துதல் மற்றும் ஓடுதலை மெதுவாக்குவதற்கு தாவரங்கள் நிறைந்த ஸ்வாலைகளைப் பயன்படுத்துதல் ஆகியவை இதில் அடங்கும். “நீர்நிலை என்பது நிலப்பரப்பின் ஆரோக்கியத்தின் கையொப்பம்” என்கிறார் ரந்தீர். “எந்தவொரு குறிப்பிட்ட நிலப்பரப்பின் வாழ்க்கைத் தரமும் நீர்நிலை எவ்வாறு செயல்படுகிறது என்பதைப் பொறுத்தது.”