உலகின் முதல் அணுசக்தியால் (NASA’s first nuclear powered rocket) இயங்கும் விண்கலத்தை சுற்றுப்பாதையில் செலுத்த அமெரிக்கா திட்டமிட்டுள்ளது, என்று நாசா மற்றும் பாதுகாப்பு மேம்பட்ட ஆராய்ச்சி திட்டங்கள் நிறுவனம் அறிவித்துள்ளன.
499 மில்லியன் டாலர் மதிப்பில், டெமான்ஸ்ட்ரேஷன் ராக்கெட் ஃபார் அஜில் சிஸ்லுனர் ஆபரேஷன்ஸ் (டிராகோ) என்று பெயரிடப்பட்டது, இது ஒரு புதிய வகை ராக்கெட் உந்துவிசை அமைப்புக்கான முதல் சோதனையாகும், இது வெறும் 45 நாட்களில் செவ்வாய் கிரகத்திற்கு விண்வெளி வீரர்களை அனுப்ப முடியும் என்று கூறுகின்றன.
ராக்கெட்டை உருவாக்க கூட்டு சேர்ந்த ஏஜென்சிகள், ஜூலை 26 அன்று அமெரிக்க பாதுகாப்பு ஒப்பந்தக்காரரான லாக்ஹீட் மார்ட்டினுடன் முன்மாதிரியை வடிவமைக்கவும், உருவாக்கவும் மற்றும் சோதிக்கவும் ஒரு உடன்பாட்டை எட்டியதாக அறிவித்தன.
“நாங்கள் இதை ஒன்றிணைக்கப் போகிறோம், நாங்கள் இந்த ஆர்ப்பாட்டத்தை நடத்தப் போகிறோம், சிறந்த தரவுகளை சேகரிக்கப் போகிறோம், உண்மையில், அமெரிக்காவிற்கு மனிதகுலத்திற்காக, எங்கள் இடத்தை ஆதரிக்க ஒரு புதிய யுகத்தை நாங்கள் நம்புகிறோம். ஆய்வு பணி” என்று ஆய்வு பிரச்சாரங்களின் துணைத் தலைவர் ஒரு செய்தியாளர் சந்திப்பின் போது கூறினார்.
நாசாவின் தற்போதைய ராக்கெட் அமைப்புகள் – கடந்த ஆண்டு ஆர்ட்டெமிஸ் 1 ராக்கெட்டை சந்திரனுக்கு வரலாற்றுச் சிறப்புமிக்க சுற்றுப் பயணத்தில் அனுப்பிய விண்வெளி ஏவுதல் அமைப்பு உட்பட – நூற்றாண்டு பழமையான இரசாயன உந்துவிசை முறையை அடிப்படையாகக் கொண்டது, இதில் எரியக்கூடிய ராக்கெட் எரிபொருள் ஆக்ஸிஜனேற்றத்துடன் கலக்கப்படுகிறது. உந்துதல் ஒரு எரியும் ஜெட் உருவாக்க.
மறுபுறம், முன்மொழியப்பட்ட அணுசக்தி அமைப்பு, விண்கலத்தை இயக்குவதற்கு அணுக்களைத் துண்டிப்பதில் இருந்து சங்கிலி எதிர்வினையைப் பயன்படுத்துகிறது. அணுக்கரு பிளவு உலை “மூன்று அல்லது அதற்கு மேற்பட்ட மடங்கு அதிக திறன் கொண்டதாக” இருக்கும், மேலும் செவ்வாய் கிரகத்தின் விமான நேரத்தை தற்போதைய ஏழு மாதங்களில் ஒரு பகுதிக்கு குறைக்கலாம் என்று நாசா தெரிவித்துள்ளது.
அணுசக்தி இயந்திரங்கள் அவற்றின் இரசாயன சகாக்களை விட குறைவான அதிகபட்ச உந்துதலை உருவாக்குகின்றன, ஆனால் நீண்ட காலத்திற்கு மிகவும் திறமையாக சுட முடியும் – அதிக வேகத்தில் ராக்கெட்டுகளை செலுத்துகிறது மற்றும் அவற்றின் பயணத்தின் குறிப்பிடத்தக்க நீண்ட பகுதிகளுக்கு.
NASA 1959 இல் அணு வெப்ப இயந்திரங்கள் பற்றிய தனது ஆராய்ச்சியைத் தொடங்கியது, இறுதியில் ராக்கெட் வாகன பயன்பாட்டுக்கான அணு இயந்திரத்தின் வடிவமைப்பு மற்றும் கட்டுமானத்திற்கு வழிவகுத்தது , இது பூமியில் வெற்றிகரமாக சோதிக்கப்பட்டது. எவ்வாறாயினும், 1973 ஆம் ஆண்டில் அப்பல்லோ பயணங்கள் முடிவடைந்ததைத் தொடர்ந்து மற்றும் திட்டத்தின் நிதியில் கூர்மையான குறைப்பைத் தொடர்ந்து இயந்திரத்தை விண்வெளியில் சுடுவதற்கான திட்டங்கள் கைவிடப்பட்டன.
DRACO இன் அணு உலை ஒரு அணு உலைக்குள் யுரேனியம் அணுக்களைப் பிரிப்பதன் மூலம் வேலை செய்யும் , இது விண்கலத்தின் உந்துதலில் இருந்து வெடிப்பதற்கு முன் ஹைட்ரஜனை அதிக வெப்பமாக்கி முன்னோக்கி தள்ளும்.
4,400 டிகிரி பாரன்ஹீட் (2,427 டிகிரி செல்சியஸ்) வரை வெப்பமடைவதற்கு முன், DRACO இன் ஹைட்ரஜன் உந்துசக்தியானது அதி-குளிர் மைனஸ் 420 F (மைனஸ் 251 C) இல் வைக்கப்பட வேண்டும் – இது விண்கலத்தை உருவாக்குபவர்களுக்கு ஒரு பெரிய சவாலாகும்.
“ஹைட்ரஜனை கிரையோஜெனிக் எவ்வளவு காலம் வைத்திருக்க முடியும் என்பதே எங்களின் ஆயுளைக் கட்டுப்படுத்தும் காரணியாகும்” என்று DARPAவின் DRACO திட்ட மேலாளர் செய்தியாளர் சந்திப்பின் போது கூறினார். “இது அணு வெப்ப ராக்கெட் இயந்திரத்தின் டெமோவைப் போலவே கிரையோஜெனிக் திரவ ஹைட்ரஜனின் சுற்றுப்பாதையில் சேமிப்பகத்தின் நிரூபணமாகும்.”
விண்கலம் கூடியதும், அது பூமிக்கு மேலே 435 மைல்கள் மற்றும் 1,240 மைல்கள் (700 முதல் 2,000 கிலோமீட்டர்) வரையிலான உயரமான சுற்றுப்பாதையில் அனுப்பப்படும், இது சுற்றுப்பாதையில் சுமார் 300 ஆண்டுகள் நீடிக்கும் – அதன் ஆபத்தான கதிரியக்க எரிபொருள் பாதுகாப்பாக சிதைவதற்கு போதுமானது. நிலைகள்,என்று கூறினார்.